Start onderzoek: Beweging als medicijn voorschrift
Een inactieve leefstijl vergroot de kans op het optreden en verergeren van chronische ziekten. Verrassend genoeg wordt met dat gegeven nog maar weinig gedaan in de spreekkamer van de arts. Bewegen als medicijn heeft nog geen reguliere plek in de ziekenhuiszorg.
“Physicians Implement exercise is medicine” (PIE=M) is een project dat start in 2018 en onderzoekt waarom beweging nog weinig als medicijn wordt voorgeschreven. De algemene doelstelling van het project PIE=M is het stimuleren van een actieve leefstijl bij patiënten om medische complicaties te voorkomen en medicijngebruik te verminderen. Om deze doelen zal het project zich richten op 3 concrete uitkomsten.
Halverwege onderzoek: beweging als medicijn voorschrift
Ten eerste zal informatie worden verzameld over de huidige toepassing van PIE=M door te inventariseren welke drempels, stimulansen en behoeftes op dat vlak worden ervaren door clinici en managers in ziekenhuizen.
Ten tweede zal een instrument worden ontwikkeld en onderzocht op praktische werkbaarheid. Het instrument is een algoritme op basis van referentiegegevens uit big-data-bestanden en op individuele patiëntkarakteristieken. De instrument dient de clinicus te motiveren en te stimuleren om actieve leefstijl als medicijn (meer) toe te gaan passen.
Ten derde zal een implementatieplan voor brede toepassingsmogelijkheden in de ziekenhuiszorg worden ontwikkeld.
Resultaten onderzoek: beweging als medicijn voorschrift
Het instrument ondersteunt het besluitvormingsproces tussen arts en patiënt en motiveert patiënten om te bewegen en een actieve levensstijl aan te nemen.
Mensen met een lichamelijke beperking of chronische ziekte bewegen minder dan gezonde mensen. Alle ondervraagde artsen vinden dat zij een rol hebben in het stimuleren van bewegen bij hun patiënten, maar de meeste artsen bespreken beweeggedrag met minder dan 60% van hun patiënten.
Redenen hiervoor zijn: ontbreken van een financieringsstructuur, verwachtingen van de patiënt en gebrek aan tijd en kennis. Voor deze barrières en stimulansen zijn implementatiestrategieën gekozen, zoals rolmodellen en training. Er is een digitaal instrument ontwikkeld dat op basis van beweeggedrag, BMI en motivatie adviseert of de patiënt begeleiding nodig heeft.
De implementatiestrategieën en het instrument zijn positief ervaren door artsen op 3 ziekenhuisafdelingen. Het bespreken van bewegen kostte gemiddeld 4,5 minuut tijdens een consult. 92% van de artsen beveelt de methode aan aan andere ziekenhuizen. Er is een stappenplan ontwikkeld dat andere ziekenhuizen kunnen gebruiken om bewegen als medicijn te implementeren.
